تعریف استعدادیابی:



- لغت نامه (لاروس، وبستر و
امریکن هریتج) استعداد را یک توانایی طبیعی ویژه می دانند که ظرفیت فرد را برای
موفقیت در عملکرد آدمی تشکیل می دهد.



- بومپا (۲۰۰۰ ): استعدادیابی
در ورزش یعنی کشف و به فعالیت رساندن تواناییهای بالقوه مخصوص فرد و هدایت آنها در
مسیر صحیح آن.



- رینگر در تعریف کاربردی استعدادیابی اعتقاد دارد:
استعدادیابی یعنی پیش بینی اجرا از طریق سنجش ویژگیهای جسمانی، روانی، اجتماعی و
همچنین توانایی های تکنیکی.



آینده استعدادهای
ورزشی:



شناسایی و رشد استعدادهای ورزشی به همان اندازهای
که چالش برانگیز است، آینده ای نامعلوم خواهد داشت. همزمان با افزایش فرصت مشارکت،
دامنه استعداد در بین گروه های سنی مختلف گسترش می یابد اما به دلیل واماندگی و
خستگی مفرط تعداد ورزشکاران نوجوان مستعد با خطر کاهش مواجه است. شیوه های رشد و
بهبود استعداد بیشتر به جای اینکه گروهی باشد، جنبه انفرادی و اختصا صی دارند. در
سطح پایه و عمومی روش اتکاء به افراد همه فن حریف ضروری است. اما چنین چیزی در مورد
ورزشکاران زبده ورزش های غیر تیمی کارایی ندارد.



مزایای
استعدادیابی:

 

- زمان مورد نیاز برای رسیدن به اوج عملکرد
ورزشی به طور قابل توجهی کاهش می یابد.

- از صرف حجم بالایی از کار وانرژی
مربی جلوگیری می کند، ورزشکارانی که دارای تواناییهای بالاتری هستند کارایی برنامه
های تمرینی مربی را بالا می برند.

- به سبب شناسایی صحیح افراد، تعداد
ورزشکاران و عملکرد مفید ورزش قهرمانی افزایش می یابد.

- افراد به سمت رشته
هایی هدایت می شوند که از نظر جسمانی، فیزیولوژیکی، روانی برای آنها مناسب
ترند.



- اعتماد به نفس ورزشکار را بالا می برد، چرا که اجراهای
ورزشکار نخبه در مقایسه با ورزشکاران هم سن انتخاب نشده به طور قابل توجهی بالاتر
است.



- فرصت ایجاد ارتباط با اساتید ورزش، که می توانند در زمینه
های تمرین و ارزشیابی منظم ورزشکاران کمک کنند، افزایش می یابد.



-
بسیاری از ورزشکاران جوان فرصت افزایش توانایی خود، رشد و رسیدن به سطح ورزشکاری
خوب را به دلیل بی اطلاعی از ویژگیهای خاص خود از دست می دهند و به رشته ورزشی که
می توانند در آن به شکوفایی برسند هدایت نمی شوند.



استعدادیابی
ورزشی از این امر جلوگیری می کند و ورزشکاران جوان را به سمت رشته ورزشی مناسب
هدایت می کند.